Ik wil hier graag het belang van vergeven benadrukken.
Van vergeven (of vergeving ontvangen..) wordt je zeker “heelblij”. 😀
Anderen vergeven, maar ook jezelf vergeven…
Na mijn bekering (tot De Here God) had ik eens een gesprek met iemand die ik erg waardeer. Waar het gesprek precies over ging, dat weet ik niet meer. Wel weet ik dat we het op een gegeven moment over vergeven hadden. Vergeving is heel erg belangrijk.
Vergeving bouwt op, en haat breekt af.. In de loop van het gesprek vertelde ik (haar) dat ik niemand haat, en dat ik niemand iets te vergeven had.
Ze vroeg mij toen ineens: Maar heb jij jezelf wel vergeven?
Dat sloeg bij mij in als een bom!
Op dat moment wist zij niet van mijn erg slechte verleden, zonder God of gebod.
Ze vermoedde wel dingen, maar ze nam toch de moeite om met mij normaal als mens te praten. Iets waarvoor ik echt respect had.. Nou is het zo dat ik werkelijk niemand haatte, en ook niemand iets te vergeven had. Maar het is ook zo dat ik eigenlijk mezelf haatte?
Ik had in ieder geval een grote hekel aan mij zelf. Ik walgde vaak van mijzelf, vooral als ik dacht aan dingen die ik in het verleden fout heb gedaan. Dingen die nooit meer terug zijn te draaien. In de bijbel staat dat we een ander moeten vergeven, zoals ook God ons vergeeft.
Denk ook aan het: onze Vader… Daar lees je dat we elkaar moeten vergeven, zoals ook onze Hemelse Vader ons vergeeft. Anders kunnen we het koninkrijk van God niet beërven.
Ook staat in de bijbel dat we onszelf lief moeten hebben als onze naaste. Nou, dat kon ik absoluut niet!! Toen diegene aan mij vroeg of ik mijzelf wel had vergeven, raakte ze dus een zeer gevoelige snaar.
Ik was mij wel terdege bewust dat God mij vergeven heeft, en dat ik door het offer van Jezus Christus behouden ben. En die wetenschap was voor mij wel genoeg. Maar daardoor deed ik mijzelf erg tekort! En daardoor kwam ik ook nooit echt van mijn verleden af.
Het drukte dagelijks als een zware last op mij.
Maar als je door Jezus Christus verlost bent, dan ben je waarlijk vrij!
Dan is het oude voorbij, en dan is het nieuwe gekomen!!
Het is Gods bedoeling dat Zijn kinderen waarlijk vrij zijn, het offer van Zijn Zoon is hélemaal compleet! Maar alleen, ik kon het nog niet helemaal omarmen. Ik zou nooit kunnen uitspreken: ja, ik vergeef mijzelf, ik wist dat God het van mij vroeg, maar ik kon het gewoon niet. In Christus was ik een nieuwe schepping geworden, maar mezelf vergeven…
Toch is dat heel erg belangrijk, als je werkelijk vrij wilt zijn van je verleden MOET je jezelf kunnen vergeven! Want God heeft alles vergeven! Alles! Daarmee bagatelliseert Hij het verleden niet… Maar Hij vergeeft, en vergeet het zelfs!!! Zodat we verder kunnen.
Want we moeten ook verder, anders loop je langzaam aan leeg, dood.. In april van dit jaar kwam ik na een enorme strijd zover dat ik op de knieën kwam, mezelf helemaal aan God gaf. En toen heb ik uitgesproken dat ik mezelf vergaf. Tjonge, het is moeilijk te omschrijven wat er toen gebeurde. Ineens merkte ik dat ik waarlijk vrij was! Ja, mijn verschrikkelijke verleden was niet minder geworden.. Maar het drukte mij niet meer neer. Ik hoefde mijzelf niet meer te haten, ik hoefde mijzelf niet meer in de put te trappen. Ineens zag ik mijn ware identiteit door en vooral ook in Christus. Ineens ervoer ik dat het oude inderdaad voorbij was, en is!
Nu kon ik weer verder! Tjonge, wat een enorme bevrijding!
Ik wil afsluiten met een meditatie van Henk Rothuizen van de EO.
Meditatie van 10 nov. 2004 Henk Rothuizen
Zelfvergeving? Voor velen een raar begrip. Kun je jezelf vegeven?
Bestaat zoiets en hoe doe je dat dan?
Heeft niemand u veroordeeld?
In de Bijbel staat een prachtige geschiedenis van een vrouw die voor Jezus gesleept wordt:
3 En de schriftgeleerden en de Farizeeën brachten een vrouw bij Hem die op overspel betrapt was.
4 En toen ze haar in het midden hadden doen staan, zeiden zij tegen Hem: Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt bij het plegen van overspel.
5 In de wet nu heeft Mozes ons geboden zulke vrouwen te stenigen; U dan, wat zegt U?
6 En dit zeiden zij om Hem te verzoeken, opdat zij iets hadden om Hem aan te klagen. Maar Jezus bukte en schreef met de vinger in de aarde.
7 En toen zij Hem dit bleven vragen, richtte Hij Zich op en zei tegen hen: Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen.
8 En opnieuw bukte Hij en schreef in de aarde.
9 Maar toen zij dit hoorden en in hun geweten overtuigd waren, gingen zij weg, de één na de ander, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten; en Jezus werd alleen achtergelaten, en de vrouw die in het midden stond.
10 Jezus nu richtte Zich op en toen Hij niemand zag dan de vrouw, zei Hij tegen haar: Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?
11 En zij zei: Niemand, Heere. En Jezus zei tegen haar: Ook Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig niet meer.
(HSV-Johannes 8:3-11)
Eerlijk of oneerlijk.
In dit verhaal komen een aantal zeer vreemde zaken naar boven:
Ten eerste was deze vrouw betrapt op overspel. Maar overspel doe je toch niet alleen?
Dan zijn het mannen die de vrouw voor Jezus brengen en Hem uitdagen met een oordeel te komen.
Tenslotte is het een valstrik: de zaak is oneerlijk, het gevraagde oordeel echter niet.
Het oordeel is terecht. Er was overtreding.
Geen veroordeling.
Toch kiest Jezus voor vergeving en Hij doet dat op een heel nederige integere manier naar de vrouw. In tegenstelling tot de mannen verkleint Hij zich ten opzichte van de vrouw en velt een oordeel over de hoogmoed van de aanklagers.
En dan zegt Hij dit: ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’ ‘Niemand, heer,’ zei ze.
‘Ik veroordeel u ook niet,’ zei Jezus. ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’
Gewoon: ‘Ik veroordeel je ook niet’. Ga naar huis en zondig niet meer.’
Niets meer.
Geen enkel pastoraal gekwebbel.
Geen vraag, hoe het toch zover gekomen is.
Geen vergoelijking van de situatie.
Geen gezemel over die rot-farizeeërs.
Gewoon: “Ik veroordeel je ook niet”
Ontvangen of niet ontvangen.
En de vrouw? Liep ze zomaar weg, met de gedachte: “Nou daar ben ik goed van afgekomen?” Of had ze de rechtvaardigheid ontmoet en genade ontvangen?
Pure, zuivere onverdiende genade van een man zonder zonde die zich voor haar vernederde tegenover een stoet mannen en de gevestigde religie.
De enige die haar wel veroordelen kon, vergaf haar!
Jezelf vergeven…
Hoe voelt zoiets?
Je voelt het oordeel en je veracht jezelf.
Je zal moeten erkennen dat je zelf fout zat en dat dit echt genade is,
welke je moet ontvangen, omarmen, je toe-eigenen.
Je zult jezelf moeten vergeven.
Vergeven – het oordeel dat je over jezelf hebt, wegnemen en naar jezelf gaan kijken zoals Jezus je aankijkt op het moment van aanklacht.
De keuze.
En dan… dan is het soms nog moeilijker jezelf onder ogen te komen.
Soms zie ik die vrouw daar nog staan. Iedereen weg. Geen stenen, behalve de steen in haar eigen hand.
En dan stuurt Jezus haar weg met de woorden: “Ga naar huis en zondig niet meer”
Ontvangt ze de genade om zichzelf te vergeven?
Als ze gezien heeft, wat Jezus daar letterlijk voor haar deed wel.
Als ze dat niet gezien heeft, weet ik het niet.
Dat zijn nu van die ontmoetingen met Jezus waar Hij de keus aan ons laat.
Henk Rothuizen.
Jezus Christus wil u graag helpen bij het maken van voor ons moeilijke keuzes.
Vraag het hem gewoon, Hij neemt graag de tijd voor u..